Stay positive :)

Tsja, als een future tourism manager moet je toch veel weten over bepaalde bestemmingen en wat het te bieden heeft toch? Daarom dacht ik, laat ik ook eens een ziekenhuis van binnen bekijken!


Haha, nee.. helaas, zoals iedereen wel mee heeft gekregen denk ik, had ik maandag tijdens de fieldtrip ineens ontzettend veel pijn. Het kwam opzetten na het ontbijt, maar aangezien ik wel eerder last van mijn buik heb gehad i.v.m. het eten dacht ik dat het wel weg zou gaan. Helaas werd het alleen maar erger en erger, mn eetlust was weg en ik sloeg het aanbod om te roken zelfs af, ja dan doet het dus echt zeer!

Gelukkig gingen we die dag optijd weer terug naar het hotel. De weg terug hadden we bijna een ongeluk.. Tsja het verkeer hier! Ze komen van alle kanten, en zo besloot een scooter die aan de andere kant reed een auto in te halen. Gelukkig zag onze chauffer het optijd en kon hij uitwijken naar links, maar oops! Links stond een lantaarnpaal, en ja die gaat helaas niet aan de kant. Gelukkig heeft hij deze ook weten te ontwijken, en na het gevoel te hebben in een game van mariokart te hebben gezeten, zijn we dan toch veilig aangekomen in het hotel. Daar heeft Svenja, mijn lieve roomie een dokter gebeld. Wat medicatie gehad etc en de nacht doorgekomen. De volgende dag dan samen met een lerares richting het ziekenhuis om het toch te laten checken (het zekere voor het onzekere).

Eerst een check bij het ene ziekenhuis, gevolgd door een echo bij het andere ziekenhuis. Die vrouw was in het begin niet zo heel erg vriendelijk. Ik had namelijk niet zoveel gedronken, waardoor ze dus niks kon zien op de echo. Dus hup 1.5 liter water erin (poee misselijk!) en nog een poging voor een echo. Ze maakte nog een grapje dat ze een tweeling zag, nou toen vond ik der helemaal niet meer leuk kan ik je vertellen haha. Maar gelukkig was het een GRAPJE!

Ze kwam er al snel achter dat het mn blindedarm was.. iets waar ik al een beetje bang voor was aangezien ik echt een stekende pijn had rechtsonderin mn buik. Een normale blindedarm is 0.600 cm? En mijne zat inmiddels al op 0.916.. aardig gegroeid al dus. Hup naar het andere ziekenhuis waar ze tot de conclusie kwamen dat ik geopereerd moest worden. Aangezien het allemaal nogal wat kost om in een ziekenhuis te liggen in het buitenland, eerst alles geregeld met Univé.

Vervolgens kreeg ik een kamer, even douchen en hup meteen het infuus erin. Aangezien ik ook wat uitdrogingsverschijnselen had, werd er binnen een uur ongeveer 3 van die zakken naar binnen gewerkt, wat resulteerde in om de 10 minuten naar de wc haha. Maar goed! Om 22.00 diezelfde dag ben ik nog geopereerd. Ze hadden me al vertelt dat ik een ruggenprik zou krijgen, maar in mijn veronderstelling heb ik die nooit gehad. Wel dus! Maar lag al in diepe slaap. Het enigste wat ik nog weet van de OK is dat het er ontzettend koud was en er een stuk of 20 mannetjes (en vrouwtjes) rondliepen, en bezig waren met allerlei voorbereidingen (gelukkig heb ik de instrumenten niet gezien). Ah fijn, om 23.45 werd ik wakker gemaakt, ik was weer terug op mn kamer.. hoe? Geen idee! Het eerste wat ze me ongeveer liet zien is mn blindedarm! Haha, apart hoor.. vies ding jakkie. Even een fotootje gemaakt, wat mensen op de hoogte gesteld dat ik weer wakker was en weer in slaap gevallen. Helaas niet voor lang, ik heb die nacht elk uur op de klok wel gezien.. en op een gegeven moment had ik zoveel pijn dat ik maar om extra pijnstillers heb gevraagd. Ah fijn, zij mij die gegeven en weer weggetukt..

Hele ervaring hoor, ik had namelijk nog nooit in het ziekenhuis gelegen en was nog nooit geopereerd! Volgende dagen goed uitgerust, even bijgekomen van de operatie en na 3 nachte mocht ik eindelijk weer naar huis. Stukken beter om weer terug in het hotel te zijn, en wat zijn ze allemaal lief voor me! Svenja, Ilona en Steffi zijn ook regelmatig langs gekomen in het ziekenhuis. School had dit allemaal goed geregeld, ik hoefde maar een appje te sturen dat ze wilde komen en zij regelde een chauffeur. Echt super! Ook heb ik van thuis veel berichtjes gehad, dankjulliewel daarvoor allemaal!

Het was een heel avontuur! Maar één ding is zeker, dat stomme ding is eruit en komt nooit weer terug!

Nogmaals, bedankt voor al jullie lieve berichtjes, de mailtjes, de facebook-chatjes, de digitale bloemen, de digitale kusjes en knuffels en voor de bezoekjes!!

Dikke kus van mij

P.s. inmiddels gaat het al stukken beter hoor 